: klik:
Purple Rain – Prince
‘1999’ was eigenlijk mijn favoriet, maar die is niet meer te downloaden, echt zo vreemd, volgens mij halen ze alles van youtube nu.
However. Zo maf.
Vanavond rond een uurtje of zeven zat ik in de auto, we reden net terug van de voetbaltraining van mijn jongste zoon. De radio vertolkte ‘Purple Rain’. Ik zeg nog tegen mijn zoon: ‘even wat harder, dit is zo mooi. Toen ik op de middelbare school zat, was de zanger heel bekend’.
In een split second sijpelden de woorden door van de DJ die voorafgingen: ‘Prince, overleden, 57 jaar’. Terwijl ik naar het nummer luisterde, dacht ik ‘hè heb ik dat nou goed gehoord?’ Ik kon niet wachten tot ik thuis was om te googlen, en reed ondertussen zo rustig mogelijk door.
Het was wat ik vermoedde en ik had me al bedacht dat als het zo zou zijn, er weer een stukje van mijn verleden was heengegaan. In 1985 was ik nog bij een concert van hem in Utrecht.
Godverdomme, alweer een stuk verdwenen. Maar ja, zo gaat dat, als je ouder wordt. Dat hebben ze me nooit verteld vroeger. Zo dubbel, dat ouder worden. Hartstikke mooi natuurlijk, ik prijs mezelf ontzettend gelukkig met mijn gezin (en haar gezondheid!) en alle familie en vrienden om me heen. Maar wat doet het pijn als er aan de andere kant steeds weer iets afbrokkelt.
Rest In Peace, dearest Prince, you brought me many good memories and you created beautiful songs.

